Για να θεωρείται μια ουσία εξαρτησιογόνος, πρέπει να προκαλεί φυσική εξάρτηση. Αυτή χαρακτηρίζεται από:
1) Σταθερή και συνεχή τάση για αύξηση της δόσης (εγκατάσταση αντοχής). Με τον όρο ανεκτικότητα ή αντοχή, υποδηλώνεται το φαινόμενο κατά το οποίο είναι υποχρεωτική η προοδευτική αύξηση των αρχικών δόσεων της ουσίας, προκειμένου να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα.
2) Εμφάνιση του συνδρόμου στέρησης, δηλαδή μιας σειράς οδυνηρών συμπτωμάτων έπειτα από απότομη διακοπή της εξαρτησιογόνου ουσίας. Η σημασία του συνδρόμου στέρησης έγκειται στο ότι μπορεί να προκαλέσει ακόμη και θάνατο (ειδικά όσον αφορά το οινόπνευμα ή τα βαρβιτουρικά). Τα συμπτώματα αυτά εξαφανίζονται αμέσως μόλις χορηγηθεί στο χρήση μια δόση του ίδιου ή παρεμφερούς ναρκωτικού.
Η ινδική κάνναβη ή μαριχουάνα ή χασίς με βάση τους προαναφερθέντες φαρμακολογικούς ορισμούς δεν θεωρείται ναρκωτικό. Είναι βέβαια μια ευφορική ουσία, αλλά δεν προκαλεί αντοχή, φυσική εξάρτηση ή σε περίπτωση διακοπής της σύνδρομο στέρησης. Δεν υπάρχει σοβαρό εγχειρίδιο φαρμακολογίας ή ψυχιατρικής ανά τον κόσμο που να μην επιβεβαιώνει τα ανωτέρω. Η ινδική κάνναβη μέχρι το 1920 εκαλλιεργείτο στην Ελλάδα νόμιμα. Απαγορεύτηκε με το νόμο 2107 του 1920 με βάση την κοινωνική προκατάληψη και τις ελλιπείς επιστημονικές γνώσεις εκείνης της εποχής.
Σήμερα στη χώρα μας συμβαίνει το εξής παράλογο: Ο χρήστης οπιούχων και ειδικά ηρωίνης έστω έπειτα από ποινικές διώξεις, φυλακίσεις, δημόσια διαπόμπευση, μπορεί να επικαλεστεί την εξάρτησή του, να ανασταλεί η ποινή του και να εισαχθεί σε ειδικό θεραπευτικό θεσμό για αποτοξίνωση (αν βέβαια βρεθεί θέση, διότι οι υπάρχοντες θεραπευτικοί θεσμοί δεν επαρκούν). Αντίθετα, ο χρήστης ινδικής κάνναβης σαπίζει στις φυλακές και δεν μπορεί να επικαλεστεί εξάρτηση για να εισαχθεί σε ειδικό θεραπευτικό θεσμό και να ανασταλεί η ποινή του, για τον απλό λόγο ότι η ινδική κάνναβη δεν προκαλεί εξάρτηση. Τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί αντιαπαγορευτικά μέτρα ως προς τη χρήση ινδικής κάνναβης σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ, Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία, κ.ά.
Ας σημειωθεί ότι δεν έχει αναφερθεί ποτέ θάνατος από ινδική κάνναβη και επιπλέον είναι ένα από τα πλέον ατοξικά φυτά που υπάρχουν στη φύση. Είναι μάλιστα η ινδική κάνναβη (με το κυριότερο δραστικό συστατικό της την Δ9 τετραϋδροκανναβινόλη ή THC για συντομία) ένα πολύ χρήσιμο φάρμακο σε πολλές περιπτώσεις. Η θεραπευτική της αξία έχει αποδειχθεί σε 3.000 ερευνητικές εργασίες που έγιναν από το 1964-1994 στις Η.Π.Α., Αγγλία, Γερμανία, Ολλανδία, Καναδά και αλλού. Χρησιμοποιείται σήμερα σαν φάρμακο στις Η.Π.Α. στις ασθένειες όπως γλαύκωμα, άσθμα, επιληψία, κατάθλιψη, για απεξάρτηση από αλκοόλ και οπιούχα και για την αντιμετώπιση τους άλγους, ναυτίας, εμέτων σε περίπτωση καρκίνου.
Με βάση τα ανωτέρω, είναι απαραίτητο η ελληνική νομοθεσία 1ον) να διαχωρίσει την ινδική κάνναβη που δεν προκαλεί εξάρτηση από τις υπόλοιπες εξαρτησιογόνες ουσίες, 2ον) να αποποινικοποιηθεί η χρήση και η κατοχή ινδικής κάνναβης μέχρι μια ορισμένη ποσότητα, π.χ. 30 gr, 3ον) να επιτραπεί η διάθεση φαρμακευτικών σκευασμάτων ινδικής κάνναβης ή των δραστικών συστατικών της όπως της Δ9 τετραϋδροκανναβινόλης. Τα σκευάσματα αυτά θα αποτελέσουν ένα χρήσιμο θεραπευτικό όπλο στη φαρέτρα των παθολόγων, πνευμονολόγων, οφθαλμιάτρων, νευρολόγων και ψυχιάτρων.